ศิษย์เก่า CRS Mahidol

รูปภาพของฉัน
สวัสดีครับ ผมชื่ออาร์โนครับ ผมเป็นศิษย์เก่าวิทยาลัยศาสนศึกษา มหาวิทยาลัยมหิดล ในช่วงที่ผมได้ศึกษาเล่าเรียนอยู่นั้น เพื่อนๆ มักจะมีปัญหาเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ให้ผมได้ช่วยแก้ไขเสมอ บางครั้งผมก็รู้วิธีแก้บ้างไม่รู้บ้าง แต่ผมยินดีที่จะช่วยเหลือเพื่อนๆ มาโดยตลอด แต่ต้องขอบคุณเพื่อนๆ ที่นำโจทย์ปัญหามาให้ผมแก้ ทำให้ผมต้องใฝ่หาความรู้เกี่ยวกับการแก้ปัญหาคอมพิวเตอร์มากขึ้น ดังนั้น เพื่อนๆ และผู้ที่ขอความช่วยเหลือเป็นดั่งครูของผมเสมอ เพราะแต่ละคนก็จะมีปัญหาที่แตกต่างกันไป ทำให้ผมก็มีโอกาสได้เจอกับปัญหาที่หลากหลายเช่นกัน และทำให้ผมได้รู้วิธีแก้ปัญหาที่หลากหลายตามไปด้วย หลังจากที่ผมเรียนจบแล้ว ผมก็คงไม่ได้อยู่ใกล้ชิดกับเพื่อนๆ ดังนั้น ผมจึงตัดสินใจสร้าง Blog ส่วนตัวอันนี้ขึ้นมาโดยใช้ชื่อว่า rnocrs วัยรัส วัยรัก ทำไม ต้องเป็นชื่อนี้ด้วย ก็เพราะว่า เนื้อหาของบล็อกนี้ส่วนใหญ่จะเกี่ยวกับเรื่องการแก้ปัญหาไวรัส กับความรัก ตามจริงแล้วเรื่องเกี่ยวกับความรักผมไม่ค่อยได้เน้นเท่าไรนัก แต่ผมตระหนักเสมอว่า คน เราต้องมีรักมาเติมเต็มหัวใจ เพื่อให้มีกำลังใจในการทำสิ่งต่างๆ อีกมากมาย ความสุขนั้น ผมได้รับตั้งแต่ผมคิดที่จะเขียนบทความดีๆ ให้ทุกคนได้เข้ามาอ่านแล้วหล่ะครับ ขอบคุณครับที่ เข้ามาแวะชมบทความของผม

ฝากข้อความถึงอาร์โน

วันเสาร์ที่ 3 กันยายน พ.ศ. 2554

ชีวิตบัณฑิตอาสา

         บางคนเมื่อได้ยินคำว่า "บัณฑิตอาสา" ก็คงจะเข้าใจความหมาย แต่บางคนอาจจะไม่เข้าใจ ก่อนที่ผมจะพูดพร่ำต่อไปขอ อธิบายสักนิดว่า บัณฑิตอาสาคืออะไรกันแน่ บัณฑิตอาสา ก็คือนักศึกษาที่เรียนจบระดับปริญญาตรี แล้วอาสาไปช่วยสอนตามโรงเรียนต่างๆ ที่ขาดแคลนบุคคลากรทางการศึกษานั่นเอง ซึ่งคนส่วนใหญ่มักเข้าใจผิดว่า บัณฑิตอาสาคือนิสิตฝึกสอน แต่จริงๆ แล้วคนละความหมายกันครับ นิสิตฝึกสอน นั้นคือ นักศึกษาที่ขอมาฝึกสอนเพื่อให้ได้จบการศึกษานั่นเอง แต่บัณฑิตอาสาคือ จบแล้วได้รับปริญญาบัตรแล้ว จะว่าไปในภาคปฏิบัติ ทั้งบัณฑิตอาสาและนิสิตฝึกสอน ต่างก็เรียนรู้การสอนจากการทำงานไปเหมือนๆ กันนั่นแหล่ะ แตกแต่ก็เพียง เรียนจบแล้ว กับยังไม่จบ แค่นั้นเอง
           ขึ้นชื่อว่า บัณฑิตอาสา ก็ต้องทำตัวเองให้เป็นอาสาจริงๆ คงเข้าใจนะครับคำว่าอาสา ก็คืออาสา ทำหลายอย่างครับ อย่างผมเป็นบัณฑิตอาสา ผมดีใจมากและมีความสุขกับการทำงานช่วยเหลือสังคมครับ ถามว่าเหนื่อยใหม ตอบตามตรง เหนื่อยครับ แต่ผมก็มีความสุขที่จะทำหน้าที่ตรงนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการได้มาเป็นครูสอน ซึ่งผมไม่ได้จบครูมาโดยตรง กล่าวคือ ยังไม่ได้รับใบประกอบวิชาชีพครูนั่นเอง เพราะผมไม่ได้เรียนสายตรงมานั่นเอง ทำไมล่ะถึงเป้นแบบนั้น ก็ทีแรกผมไม่ชอบการเป็นครูเลยแม้แต่นิดเดียว แต่เมื่อได้มาเป็นบัณฑิตอาสา ทำหน้าที่ครูสอนแล้ว จิตวิญญาณครูเข้าสิง อิอิ อะไรประมาณนั้น ทำให้จนถึงทุกวันนี้ผมไม่อยากเป็นอะไรทั้งนั้น นอกจากอยากเป็นครู (ครูที่แท้จริงโดยจิตวิญญาณ) เพราะผมมีความคิดขึ้นมาครับว่า ถ้าผมไม่อุปสมบทเป็นภิกษุเผยแพร่หลักธรรม ผมก็จะเป็นครู เป็นแม่พิมพ์ของชาติบ้านเมือง ได้บุญด้วยครับ ถ้ามองในแง่ของความดีอะนะ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

พิมพ์ข้อความที่นี่